Zarembowie z Folwarków pod Złoczowem cz. I. Historia jednego niepozornego grobu z lśniącą na biało tabliczką Złoczów, lata 50. XX wieku.
Dumni z Przodków. 1945-2025. 80. rocznica wysiedleń z Kresów.
Mieli odwagę! Nie tę tchnącą szałem, która na oślep leci bez oręża,
Lecz tę, co sama niezdobytym wałem, przeciwne losy stałością zwycięża.
Koń co jest, każdy widzi… Jak mój dziadek, Władysław Sługocki z Hnilcza na tarnopolszczyźnie, wykuwał swoją historię.
W wiejskich gospodarstwach, szczególną troską otaczany był koń – sprzymierzeniec człowieka tak w czasie pokoju, jak i wojny. Pracował w polu, był podstawowym środkiem komunikacji, a gdy trzeba – szedł w ogień bitwy, unosząc na swym grzbiecie kawalerzystę…
Czytaj dalej „Koń co jest, każdy widzi… Jak mój dziadek, Władysław Sługocki z Hnilcza na tarnopolszczyźnie, wykuwał swoją historię.”Spotkania Świrzan – biuletyn wspomnieniowo-historyczny Świrzan i Ich Potomków. Numer 170.
Szanowni Państwo, przesyłam do poczytania kolejny zeszyt Spotkań Świrzan i przy okazji zapraszam do współpracy przy układaniu następnych numerów tego pisemka. Pozdrawiam serdecznie – Józef Wyspiański
Czytaj dalej „Spotkania Świrzan – biuletyn wspomnieniowo-historyczny Świrzan i Ich Potomków. Numer 170.”Pozostał list i wspomnienia… Opowieść Franciszki Harhali (z domu Przybyszewskiej) o dzieciństwie w Czerwieni (przysiółku Hnilcza w pow. podhajeckim na tarnopolszczyźnie), przedwczesnej dojrzałości na zesłaniu i o rodzicach: Władysławie i Stanisławie Przybyszewskich.
Wśród wspomnień o dzieciństwie na Kresach, których wysłuchałam, było jedno szczególne: Franciszki Harhali, z domu Przybyszewskiej (ur. 28 sierpnia 1933 roku w Czerwieni koło Hnilcza, powiat Podhajce, woj. tarnopolskie). Właściwie było wspomnieniem o ojcu – to on był głównym bohaterem, niezależnie, o czym opowiadała. Spinał wątki, był wspólnym mianownikiem we wszystkich rozdziałach tej historii.
Czytaj dalej „Pozostał list i wspomnienia… Opowieść Franciszki Harhali (z domu Przybyszewskiej) o dzieciństwie w Czerwieni (przysiółku Hnilcza w pow. podhajeckim na tarnopolszczyźnie), przedwczesnej dojrzałości na zesłaniu i o rodzicach: Władysławie i Stanisławie Przybyszewskich.”Miód wielokwiatowy z Pyrzan z pasieki z kresowymi tradycjami sięgającymi XVII wieku
Regionalista z Pyrzan, Henryk Stojanowski, poza kolekcjonowaniem pamiątek przeszłości, ma przy domu także niewielką pasiekę i unikatowy pomysł, jak promować naszą kresową przeszłość.
Czytaj dalej „Miód wielokwiatowy z Pyrzan z pasieki z kresowymi tradycjami sięgającymi XVII wieku”Włodzimierz Głowiak z Chilczyc, syn Tomasza z Owsiska koło Złoczowa
Kolejna osoba – malutki fragment, roztrzaskanego przez wojnę, obrazu licznej rodziny Głowiaków spod Złoczowa…
Czytaj dalej „Włodzimierz Głowiak z Chilczyc, syn Tomasza z Owsiska koło Złoczowa”Dziadek Paweł Wąsowicz (1933–2008) w moich wspomnieniach. Zazule – Chmielowa – Cychry – Dargomyśl.
Mała dziewczynka dumnie jedzie na białym rowerku odziedziczonym po starszym kuzynie. Ma niewiele ponad dwa lata, ale czuje się ważna i dorosła…
Czytaj dalej „Dziadek Paweł Wąsowicz (1933–2008) w moich wspomnieniach. Zazule – Chmielowa – Cychry – Dargomyśl.”Podlipce 1910-1945 – Pyrzany 1945-2021 – Kraków 2022-2024 – Chrzanów 2024 – Pyrzany 2024. Kończy się peregrynacja obrazu podarowanego w 1910 roku dla kościółka w podzłoczowskich Podlipcach.
Namalowane prawdopodobnie w Złoczowie lub Lwowie wczesne dzieło Mariana Słoneckiego trafiło pierwotnie, zgodnie z wolą ofiarodawcy Franciszka Koraba Słoneckiego, do filialnej kaplicy parafii Zazule-Kozaki. Zagadką pozostaje, w którym miejscu istniejącej do dziś świątyni go umieszczono. Nie mamy przedwojennych fotografii wnętrz kościółka, dziś zamienionego w cerkiew.
Czytaj dalej „Podlipce 1910-1945 – Pyrzany 1945-2021 – Kraków 2022-2024 – Chrzanów 2024 – Pyrzany 2024. Kończy się peregrynacja obrazu podarowanego w 1910 roku dla kościółka w podzłoczowskich Podlipcach.”Michał Makara – opowieść o witnickim organiście.
Jego głos przez niemal sześćdziesiąt lat wypełniał mury kościoła Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Witnicy. Choć nie każdy mógł dostrzec jego twarz, ukrytą za balustradą parafialnego chóru, wielu z pewnością nie raz słuchało jego głosu oraz granych przez niego melodii.
Czytaj dalej „Michał Makara – opowieść o witnickim organiście.”