W piątek 1 marca 2024 roku w zielonogórskiej bibliotece im. C. K. Norwida odbyła się doroczna gala Lubuskich Wawrzynów – konkursu na najlepszą książkę roku 2023 w regionie. Główną nagrodę za twórczość literacką w kategorii proza otrzymał Mariusz Wilk.
Więcej o konkursie na stronie organizatora: Lubuskie Wawrzyny.
Uzasadnienie werdyktu Są pisarze i pisarki, dla których kraj, kontynent, a nawet świat jest domem. Są również tacy, dla który dom, miejsce urodzenia lub zamieszkania, słowem: domowina jest ich całym światem. Autor tej książki nie musi wybierać. Jest mocno związany z konkretnymi, rzeczywistymi miejscami, ale poprzez biografię, lektury lub rozmowy, które prowadzi w swojej prozie z filozofami i artystami, sięga ku dalekim horyzontom w czasie i przestrzeni. Rozpina sieć wrażeń, dociekań i faktów od lubuszczyzny, przez ziemię kłodzką, rosyjską głubinkę, po Zatokę Neapolitańską. Czym jest ta proza? Dla mnie – opowieścią o tym, jak być intensywnie tu i teraz, a jednocześnie nie stać się więźniem ciasnej „wyspy”, którą bywa codzienność, rutyna myślowa, taka albo inna wspólnota, do której należymy lub aspirujemy. Tej książki nie można jednak zamknąć w prostej formule. Meandryczna i porwana opowieść swobodnie przekracza granice kultur narodowych, poprawności politycznej, literackiego gatunku. Intelektualny przewodnik? Szkicownik pisarza? Autobiograficzna sylwa? Listy do bliskich? Autor powikłanej tropy wciąga czytelnika w wir dyskusji, odsłania historyczne warstwy krajobrazu, ujmuje rozległością spojrzenia i rytmem zdania. Posłuchajcie. „[W] dole ciemnobrunatna plaża, oblizywana białymi jęzorami fal, po prawej tufowy obryw z wypłowiałoróżową willą i dwiema piniami na skraju, po lewej port rybacki, za nim Terra Murata, zza której wyłania się czub Capo Miseno, skąd Pliniusz Młodszy przypatrywał się słynnej erupcji Wezuwiusza (opisał ją w liście do Tacyta), na horyzoncie przy dobrej widoczności bieleje Parco Virgiliano (miejsce pochówku autora Eneidy?), a jeśli dobrze się wpatrzyć, można dostrzec w jej cieniu niewielką Nisidę, gdzie w willi Brutusa zawiązał się spisek na życie Cezara. Nade wszystkim króluje Wezuwiusz oraz pasmo Gór Sorrentyńskich w sinoperłowej mgle. Zimą przychodzę o świcie na Belvedere Morante podziwiać wschód słońca, które wolno wypełza zza wulkanu, jakby ten wybuchał światłem” (s. 32). Kapituła w składzie: Jerzy Madejski, Karol Maliszewski i Wojciech Browarny (przewodniczący) po zapoznaniu się z książkami zgłoszonymi na konkurs i dyskusji przyznała nagrodę Lubuskiego Wawrzynu Literackiego w kategorii prozy za rok 2023 Mariuszowi Wilkowi za książkę Procidana (Wyd. Bogusław Mykietów, Pyrzany 2023).
Kapituła Lubuskiego Wawrzynu Literackiego 2023. Kategoria proza.
dr hab. Wojciech Browarny, prof. UWr (przewodniczący Kapituły) – historyk literatury polskiej, regionalista, krytyk literacki, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Wrocławskiego. Członek Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej Akademii Nauk.
prof. dr hab. Jerzy Madejski (członek Kapituły) – literaturoznawca, krytyk. Pracuje w Instytucie Literatury i Nowych Mediów Uniwersytetu Szczecińskiego. Członek Komitetu Nauk o Literaturze PAN.
prof. dr hab. Karol Maliszewski (członek Kapituły) – poeta, prozaik, krytyk literacki, literaturoznawca, członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Pracuje w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego.
Więcej o członkach kapituły na stronie organizatora: Kapituła Lubuskiego Wawrzynu Literackiego 2023.
Wyniki wszystkich kategorii: Lubuskie Wawrzyny 2023 – wyniki.
Zespół, który zredagował i złożył w książkę słowa autora: Aleksandra Makara-Franczyk, Lidia Opaczewska i Małgorzata Śliwka.
Nakład pierwszego wydania Procidany jest wyczerpany. Wkrótce ukaże się 2 wydanie.
Więcej o Wilkach – m.in. przodkach Mariusza Wilka na: Wilkowie. Złoczów, Kozaki i okolice.
Fot. i tekst: Bogusław Mykietów, aka@mykietow.pl
www.mykietow.pl